ROLLING STONES NIGHT.
Lørdag 12 November 2011 - Rock`n`roll party på Haavebua.
Et av Europas beste Rolling Stones tributeband "Little Boy Blue And The Blue Boys" flesker til med et 2 timers langt rockeshow med mye av det beste som Jagger/Richard & Co har skjenket oss av rockeklassikere. Satisfaction guaranteed !
Dørene åpner kl: 22:00,
Billetter: Narvesen og Quality Hotel.
Bli med på Stones Party :-)
18 års grense.
Florø: Lørdag 18 juni 2011 kl. 24:00
Tyyl ble starta opp vinteren 2008. Allerede på første øving var visjonen klar: bandet skulle spille fengende rock på sognamål, en dialekt med stort følelsesregister og rockepo
tensial, understreker de fire gutta.
Med sine breie vokallydar og rullande r’ar er dialekten som skapt for glefsande rockemelodiar, seige riff og frustrerte harmoniar.
- Musikken til Tyyl! står som ei furu i den norske rockefloraen; i skrinn jord, med kraftige røter, stikkande nåler, duftande kvae og ei usymmetrisk krone. Tyyl! leverer bitande lyrikk på syngjande sognamål og melodiar så harmoniske at sjølv salmeboka bleiknar. Låtane våre er spekka med frustrasjon, aggresjon, mot, sårbarheit og glede,
{youtube}GhWF70XdPgM{/youtube}
Om dette bandet er i nærleiken av det ryktet dei har som konsertband, er Haavebua i midten avjuni staden å være. Det kan bli legendarisk.
”Did I Know You” roar det heile ned. Eit rolegare og varmare lydbilete. Med piano og nydeleg duettvokal av Kim Fairchild. Ein nydeleg kjenslevart sving ut i eit litt anna landskap. Som sørgjer for god dynamikk på plata.
Men nok kos, ”A New Morning” opnar med ein gitar som tydar alvor. Tilsynelatande. Dei byggjar låten opp og ned før den bryt ut i nok sterkt refreng. Av sorten Pogo Pops lett kunne ha stilt opp med. Yeah right, Frank Hammersland er med og korar på refrenget. Og eigentleg hadde eg ikkje blitt overraska om nemnde band hadde levert ein låt som denne. Her er mykje som skjer i lydbiletet med kastanjettar og glockenspiel. Nok ein sving ut i eit litt anna landskap. Utan at eg eigentleg reagerer på det. Det er framleis umiskjenneleg El Cuero. Berre litt annleis. ”When It’s Over” varslar heldigvis ikkje slutten. Nok ein herleg passeleg tung westcoastlåt med mykje gitarar og hammondorgel. Det er noko med Hammond B3 orgelet som set meg i ein herleg stemning. Og etter kvart er det berre naturleg at dei på ”Still Be Your Man” snublar innom country. Som eit Eagles med litt skarpe kantar. Med eit piano strategisk plassert i lyden. ”Stay With Me (One More Night)” varslar omsider slutten. Og då brukar dei over seks minutt med ein nydeleg blanding av Neil Young- og Lynyrd Skynyrd-inspirert vellyd til å avslutte denne fantastiske plata. Ei plate som saknar sidestykke i den norske musikkfloraen. Og no håpar eg berre at så mange som mogleg oppdagar det same som eg.
Med vestkustreferansane eg har nemnd over passar det bra at dei dreg direkte til San Francisco med ”No Seats At The Fillmore”. Den legendariske konsertstaden i nemnde by. Og den raske, elektriske opninga hadde glidd rett inn der under høgmaktsdagane på 70-talet. Sterk vokal frå Brynjar Takle Ohr, nydeleg, sterk koring frå Kim Fairchild og etter kvart ein rivande gitarsolo. ”Footprints” var den første smakebiten som blei slept frå plata. Og den litt rolegare låten passar nydeleg inn som albumspor og. Igjen med sterk vokal. Sterk melodi og brusande hammondorgel. Meir kjenslevar gitarsolo. Og eit fantastisk refreng med heilt nydeleg koring. Eg trudde nokre skund at eg var innom Wilco sin ”Sky, Blue Sky” i byrjinga på ”Yellow Moon”. No er nok El Cuero litt streitare enn Wilco for tida. Men ”Yellow Moon” er ein låt Jeff Tweedy ikkje ville hatt noko i mot å ha skrive. Dei dreg det her eit steg vidare med å inkludere strykarar i lydbildet. Litt meir dramatisk med god dynamikk. Og ein eigentleg nydeleg låt. Med godt tempo. Eg merkar allereie etter 4-5 lyttingar at låtane festar seg, at dei er lette å hugse. For meg eit godt teikn. ”I’m On My Way” byrjar litt meir dramatisk og tyngre. Tyngda og det saktare tempoet hjelp til å understreke kvaliteten i låten. Som bli dradd heilt i taket når dei når refrenget. Med nydeleg koring. Litt raskare blir det igjen på ”Graveyard Dirt”. Utan at dei avvik så mykje frå malen på resten av plata. Og til liks med den føregåande, er denne kjerneutgåva av bandet. To gitarar, bass og trommar. Med Brynjar Takle Ohr surfande på toppen. Den reinaste og soniske utgåva eg forventar å høyre live i summar.
Men referansar eller ikkje. Eg tykkjar eigentleg at El Cuero etter kvart liknar mest på seg sjølv.
Årets utgåve av El Cuero er om mogleg endå sterkare enn dei var på dei to første utgjevingane. Mykje fordi dei har letta litt på tyngda i lydbiletet og blitt meir elegante. Og straumlinjeforma. Utan å miste eit milligram av kvaliteten. Som ved førre korsveg har Lars Haavard Haugen frå Hellbillies produsert. Og nettopp Hellbillies er heller ikkje denne gongen nokon dårleg referanse. Kanskje endå meir no, sånn som dei har utvikla seg frå førre plate. Då samanlikna eg dei og litt med Madrugada. Men denne gongen blir det feil. Dei er mykje meir amerikanske i lyden enn som så. Men referansane til Neil Young. Og kanskje endå meir Crosby, Stills og Nash, står eg framleis inne for.
OK, ferdig med vasinga.
El Cuero stiller denne gongen, i alle fall i følgje presseskrivet, med sensasjonelt låtmateriale. Ein uttale som vanlegvis berre slår tilbake på bandet. Og sjølvsagt er ikkje dette sensasjonelt. For det er ikkje noko sensasjonelt med gode låtar. Men at det er gode låtar; veldig, veldig gode låtar, er det ikkje tvil om. Men sensasjonelt? Nei.
Om dette bandet er i nærleiken av det ryktet dei har som konsertband, er Haavebua i midten av juni staden å være. Det kan bli legendarisk.
”From Mountains To Sand”EL CUERO
{youtube}XZSLLNau8UQ{/youtube}
Spiller på Haavebua fredag 17 Juni kl 22:00
{youtube}4Ks5qcJRtAo{/youtube}
Firdaposten
Haavebua Lørdag 5. mars 2011
Eva & The Heartmaker er tilbake. Og pop-alarmene kimer.
Duoen Eva Weel Skram og Thomas Stenersen fra henholdsvis Sogndal og Bardufoss lager skamløs pop-musikk og stikker det på ingen måte under noen stol. Med hele fem låter listet på norske og utenlandske radioer siden 2009 har ekteparet bevist at det har en unik teft for de gode pop-melodiene, og har etablert seg som to av landets mest suksessfulle låtsnekre.
Med et solid og fast band i ryggen, og en mengde konserter på nakken, er Eva & The Heartmaker blitt et ettertraktet liveband i inn- og utland også, og med singlene "Mr. Tokyo" og "Signals" trygt plassert på hit- og spillelister er det ingen tvil:
Eva & The Heartmaker er tilbake for fullt. For noen dager siden kom deres 3. album.
Ta turen til Haavebua lørdag 3. Mars
Hør: {youtube}QX_Rjcf36CY{/youtube}
Gabriel Fliflet Band
Hagen: Florø
Torsdag, 17. mars, 2011, kl. 21:30
Åresong
Gabriel Fliflet har evna til å skape melodiar som er både originale og vakre, samtidig som dei understrekar innhaldet i teksten, skreiv Olav Gorseth frå Bergens Tidende etter at konserten Åresong hadde urpremiere på Festspillene i Bergen i 2010.
Åresong er eit tingingsverk til Festspillene i Bergen. Jon Fosse er ansvarleg for tekstane, som er små glimt av livet. Av verda vår. Musikar, komponist og humorist, Gabriel Fliflet har sett vakre og energiske melodiar til. – Det er melodiøst og syngbart, ein stor del poesi, og innimellom bryt ein meir fandenivoldsk energi gjennom. Musikken er imøtekomande, men litt uventa, utan å bere preg av klisjear, seier Gabriel Fliflet sjølv om verket.
Per Randers Haukaas i Bergensavisen hadde berre ein tanke i hovudet etter konserten: At alle må få høyre denne musikken. Og no er Haukaas sitt ønskje i ferd med å bli oppfylt, når Åresong vitjar Florø som ein av åtte stoppestadar denne våren.
Til framføringa av Åresong har Gabriel Fliflet med seg eit topplag av norske musikarar;
Per Jørgensen (song og trompet), Benedicte Maurseth (song og hardingfele), Kristoffer Vogt (song og kontrabass) og Stein Urheim (song og strengeinstrument).
Jon Fosse gav ut tekstane i boka Songar på Samlaget i haust.
HOT CLUB DE NORVEGE er et av landets hotteste liveband, og har vært kontinuerlig på veien siden høsten 1979. De har gitt ut 16 egne plater, og regnes internasjonalt blant de fremste i sin stilart, ofte kalt string swing. Med utgangspunkt i musikken til den legendariske sigøynergitaristen Django Reinhardt har de i dag kommet frem til sitt eget uttrykk, og et unikt sound. De har turnért over hele kloden, og samarbeidet med alle de store innen genren, foruten norske artister som Lillebjørn Nilsen, Øystein Sunde, Odd Børretzen, Ole Paus, m.fl.
Dette er musikere som er berømte for sin smittende spilleglede, og Live er en helt egen stemning - som regel fulle hus, men allikevel intim atmosfære. Musikken spenner fra glad og utadvendt swing, og heftig lidenskap, til inderlige ballader og tragiske valser,
HOT CLUB DE NORVEGE består av Jon Larsen (gitar), Finn Hauge (munnspill og fiolin), Per Frydenlund (gitar), og Svein Aarbostad (bass).
Sett av et par timer på Haavebua den 1. søndagen i april
Se deres heimeside_ http://www.hotclub.no/norvege/
{youtube}LfFOAbx6bDY{/youtube}
{youtube}jOCecusXBNE{/youtube}
http://www.facebook.com/pages/Hot-Club-de-Norvege/104435949631497
ROLLING STONES NIGHT.
Lørdag 12 November 2011 - Rock`n`roll party på Haavebua.
Et av Europas beste Rolling Stones tributeband "Little Boy Blue And The Blue Boys" flesker til med et 2 timers langt rockeshow med mye av det beste som Jagger/Richard & Co har skjenket oss av rockeklassikere. Satisfaction guaranteed !
Dørene åpner kl: 22:00,
Billetter: Narvesen og Quality Hotel.
Bli med på Stones Party :-)
18 års grense.
Florø: Lørdag 18 juni 2011 kl. 24:00
Tyyl ble starta opp vinteren 2008. Allerede på første øving var visjonen klar: bandet skulle spille fengende rock på sognamål, en dialekt med stort følelsesregister og rockepo
tensial, understreker de fire gutta.
Med sine breie vokallydar og rullande r’ar er dialekten som skapt for glefsande rockemelodiar, seige riff og frustrerte harmoniar.
- Musikken til Tyyl! står som ei furu i den norske rockefloraen; i skrinn jord, med kraftige røter, stikkande nåler, duftande kvae og ei usymmetrisk krone. Tyyl! leverer bitande lyrikk på syngjande sognamål og melodiar så harmoniske at sjølv salmeboka bleiknar. Låtane våre er spekka med frustrasjon, aggresjon, mot, sårbarheit og glede,
{youtube}GhWF70XdPgM{/youtube}
Om dette bandet er i nærleiken av det ryktet dei har som konsertband, er Haavebua i midten avjuni staden å være. Det kan bli legendarisk.
”Did I Know You” roar det heile ned. Eit rolegare og varmare lydbilete. Med piano og nydeleg duettvokal av Kim Fairchild. Ein nydeleg kjenslevart sving ut i eit litt anna landskap. Som sørgjer for god dynamikk på plata.
Men nok kos, ”A New Morning” opnar med ein gitar som tydar alvor. Tilsynelatande. Dei byggjar låten opp og ned før den bryt ut i nok sterkt refreng. Av sorten Pogo Pops lett kunne ha stilt opp med. Yeah right, Frank Hammersland er med og korar på refrenget. Og eigentleg hadde eg ikkje blitt overraska om nemnde band hadde levert ein låt som denne. Her er mykje som skjer i lydbiletet med kastanjettar og glockenspiel. Nok ein sving ut i eit litt anna landskap. Utan at eg eigentleg reagerer på det. Det er framleis umiskjenneleg El Cuero. Berre litt annleis. ”When It’s Over” varslar heldigvis ikkje slutten. Nok ein herleg passeleg tung westcoastlåt med mykje gitarar og hammondorgel. Det er noko med Hammond B3 orgelet som set meg i ein herleg stemning. Og etter kvart er det berre naturleg at dei på ”Still Be Your Man” snublar innom country. Som eit Eagles med litt skarpe kantar. Med eit piano strategisk plassert i lyden. ”Stay With Me (One More Night)” varslar omsider slutten. Og då brukar dei over seks minutt med ein nydeleg blanding av Neil Young- og Lynyrd Skynyrd-inspirert vellyd til å avslutte denne fantastiske plata. Ei plate som saknar sidestykke i den norske musikkfloraen. Og no håpar eg berre at så mange som mogleg oppdagar det same som eg.
Med vestkustreferansane eg har nemnd over passar det bra at dei dreg direkte til San Francisco med ”No Seats At The Fillmore”. Den legendariske konsertstaden i nemnde by. Og den raske, elektriske opninga hadde glidd rett inn der under høgmaktsdagane på 70-talet. Sterk vokal frå Brynjar Takle Ohr, nydeleg, sterk koring frå Kim Fairchild og etter kvart ein rivande gitarsolo. ”Footprints” var den første smakebiten som blei slept frå plata. Og den litt rolegare låten passar nydeleg inn som albumspor og. Igjen med sterk vokal. Sterk melodi og brusande hammondorgel. Meir kjenslevar gitarsolo. Og eit fantastisk refreng med heilt nydeleg koring. Eg trudde nokre skund at eg var innom Wilco sin ”Sky, Blue Sky” i byrjinga på ”Yellow Moon”. No er nok El Cuero litt streitare enn Wilco for tida. Men ”Yellow Moon” er ein låt Jeff Tweedy ikkje ville hatt noko i mot å ha skrive. Dei dreg det her eit steg vidare med å inkludere strykarar i lydbildet. Litt meir dramatisk med god dynamikk. Og ein eigentleg nydeleg låt. Med godt tempo. Eg merkar allereie etter 4-5 lyttingar at låtane festar seg, at dei er lette å hugse. For meg eit godt teikn. ”I’m On My Way” byrjar litt meir dramatisk og tyngre. Tyngda og det saktare tempoet hjelp til å understreke kvaliteten i låten. Som bli dradd heilt i taket når dei når refrenget. Med nydeleg koring. Litt raskare blir det igjen på ”Graveyard Dirt”. Utan at dei avvik så mykje frå malen på resten av plata. Og til liks med den føregåande, er denne kjerneutgåva av bandet. To gitarar, bass og trommar. Med Brynjar Takle Ohr surfande på toppen. Den reinaste og soniske utgåva eg forventar å høyre live i summar.
Men referansar eller ikkje. Eg tykkjar eigentleg at El Cuero etter kvart liknar mest på seg sjølv.
Årets utgåve av El Cuero er om mogleg endå sterkare enn dei var på dei to første utgjevingane. Mykje fordi dei har letta litt på tyngda i lydbiletet og blitt meir elegante. Og straumlinjeforma. Utan å miste eit milligram av kvaliteten. Som ved førre korsveg har Lars Haavard Haugen frå Hellbillies produsert. Og nettopp Hellbillies er heller ikkje denne gongen nokon dårleg referanse. Kanskje endå meir no, sånn som dei har utvikla seg frå førre plate. Då samanlikna eg dei og litt med Madrugada. Men denne gongen blir det feil. Dei er mykje meir amerikanske i lyden enn som så. Men referansane til Neil Young. Og kanskje endå meir Crosby, Stills og Nash, står eg framleis inne for.
OK, ferdig med vasinga.
El Cuero stiller denne gongen, i alle fall i følgje presseskrivet, med sensasjonelt låtmateriale. Ein uttale som vanlegvis berre slår tilbake på bandet. Og sjølvsagt er ikkje dette sensasjonelt. For det er ikkje noko sensasjonelt med gode låtar. Men at det er gode låtar; veldig, veldig gode låtar, er det ikkje tvil om. Men sensasjonelt? Nei.
Om dette bandet er i nærleiken av det ryktet dei har som konsertband, er Haavebua i midten av juni staden å være. Det kan bli legendarisk.
”From Mountains To Sand”EL CUERO
{youtube}XZSLLNau8UQ{/youtube}
Spiller på Haavebua fredag 17 Juni kl 22:00
{youtube}4Ks5qcJRtAo{/youtube}
Firdaposten
Haavebua Lørdag 5. mars 2011
Eva & The Heartmaker er tilbake. Og pop-alarmene kimer.
Duoen Eva Weel Skram og Thomas Stenersen fra henholdsvis Sogndal og Bardufoss lager skamløs pop-musikk og stikker det på ingen måte under noen stol. Med hele fem låter listet på norske og utenlandske radioer siden 2009 har ekteparet bevist at det har en unik teft for de gode pop-melodiene, og har etablert seg som to av landets mest suksessfulle låtsnekre.
Med et solid og fast band i ryggen, og en mengde konserter på nakken, er Eva & The Heartmaker blitt et ettertraktet liveband i inn- og utland også, og med singlene "Mr. Tokyo" og "Signals" trygt plassert på hit- og spillelister er det ingen tvil:
Eva & The Heartmaker er tilbake for fullt. For noen dager siden kom deres 3. album.
Ta turen til Haavebua lørdag 3. Mars
Hør: {youtube}QX_Rjcf36CY{/youtube}
Gabriel Fliflet Band
Hagen: Florø
Torsdag, 17. mars, 2011, kl. 21:30
Åresong
Gabriel Fliflet har evna til å skape melodiar som er både originale og vakre, samtidig som dei understrekar innhaldet i teksten, skreiv Olav Gorseth frå Bergens Tidende etter at konserten Åresong hadde urpremiere på Festspillene i Bergen i 2010.
Åresong er eit tingingsverk til Festspillene i Bergen. Jon Fosse er ansvarleg for tekstane, som er små glimt av livet. Av verda vår. Musikar, komponist og humorist, Gabriel Fliflet har sett vakre og energiske melodiar til. – Det er melodiøst og syngbart, ein stor del poesi, og innimellom bryt ein meir fandenivoldsk energi gjennom. Musikken er imøtekomande, men litt uventa, utan å bere preg av klisjear, seier Gabriel Fliflet sjølv om verket.
Per Randers Haukaas i Bergensavisen hadde berre ein tanke i hovudet etter konserten: At alle må få høyre denne musikken. Og no er Haukaas sitt ønskje i ferd med å bli oppfylt, når Åresong vitjar Florø som ein av åtte stoppestadar denne våren.
Til framføringa av Åresong har Gabriel Fliflet med seg eit topplag av norske musikarar;
Per Jørgensen (song og trompet), Benedicte Maurseth (song og hardingfele), Kristoffer Vogt (song og kontrabass) og Stein Urheim (song og strengeinstrument).
Jon Fosse gav ut tekstane i boka Songar på Samlaget i haust.
HOT CLUB DE NORVEGE er et av landets hotteste liveband, og har vært kontinuerlig på veien siden høsten 1979. De har gitt ut 16 egne plater, og regnes internasjonalt blant de fremste i sin stilart, ofte kalt string swing. Med utgangspunkt i musikken til den legendariske sigøynergitaristen Django Reinhardt har de i dag kommet frem til sitt eget uttrykk, og et unikt sound. De har turnért over hele kloden, og samarbeidet med alle de store innen genren, foruten norske artister som Lillebjørn Nilsen, Øystein Sunde, Odd Børretzen, Ole Paus, m.fl.
Dette er musikere som er berømte for sin smittende spilleglede, og Live er en helt egen stemning - som regel fulle hus, men allikevel intim atmosfære. Musikken spenner fra glad og utadvendt swing, og heftig lidenskap, til inderlige ballader og tragiske valser,
HOT CLUB DE NORVEGE består av Jon Larsen (gitar), Finn Hauge (munnspill og fiolin), Per Frydenlund (gitar), og Svein Aarbostad (bass).
Sett av et par timer på Haavebua den 1. søndagen i april
Se deres heimeside_ http://www.hotclub.no/norvege/
{youtube}LfFOAbx6bDY{/youtube}
{youtube}jOCecusXBNE{/youtube}
http://www.facebook.com/pages/Hot-Club-de-Norvege/104435949631497